Baarmoederontsteking (Pyometra)

WAT IS BAARMOEDERONTSTEKING EN HOE ZIJN DE SYMPTOMEN?
Pyometra is Latijn voor baarmoederontsteking (pyo=etter, metra=baarmoeder). Pyometra komt voor bij teefjes vanaf ongeveer 6 jaar oud en is een mogelijk dodelijke ziekte. Met name omdat deze ziekte een sluipend verloopt kent, en door eigenaars moeilijk op te merken is, maakt deze ziekte nog altijd slachtoffers onder niet-gesteriliseerde teefjes. Baarmoederontsteking is een ziekte die eigenlijk alle niet-gesteriliseerde teefjes vroeg of laat treft. We zien namelijk dat vrijwel alle teven die niet gesteriliseerd zijn, vanaf een jaar of 6 problemen beginnen te krijgen met de baarmoeder. Ze worden dan onregelmatig of niet meer loops, vloeien extra lang of de uitvloei verandert van kleur en geur. Dit lijkt vreemd, maar is eigenlijk logisch, volgens de wetten van de natuur. In de natuur worden wolven 1x per jaar loops. Na ongeveer 12 jaar, dus na 12 x loops zijn, is de wolvin-teef en haar baarmoeder als het ware “op”. Een wolvin in de natuur wordt ook niet veel ouder dan een jaar of 12, dus dat heeft de natuur eigenlijk goed geregeld.
Bij onze huishonden gaat het echter anders. De huishond is gedomesticeerd, dat wil zeggen, van een wilde hond is een huishond “gemaakt”. Tijdens dat proces zijn de honden van 1 naar 2 loopsheden per jaar gegaan. Toch is zo’n baarmoeder dan na 12x loops zijn “op”. Dat wil dus zeggen bij onze huishonden na een jaar of 6. De baarmoeder kan dan geleidelijk aan met elke loopsheid steeds meer gaan ontsteken en gaat zich dan vullen met etter. Wanneer de baarmoedermond open is, kan de etter afvloeien naar buiten. Wanneer de baarmoedermond echter gesloten is, kan de geproduceerde etter niet weg uit de baarmoeder, waardoor deze steeds meer op spanning zal komen te staan en uiteindelijk zelfs kan scheuren. Dit is gevaarlijk! Een baarmoederontsteking maakt een teefje niet alleen erg ziek (niet eten, overgeven, sloom, koorts, dikke buik, evt. vuile stinkende uitvloei) maar ze kunnen hieraan sterven! Een correcte en snelle behandeling is dus gewenst.

BEHANDELING:
De behandeling bestaat uit het verwijderen van de baarmoeder via een operatie. Het betreft dus eigenlijk een sterilisatie, maar dan op een zieke hond met een met etter gevulde baarmoeder. Het zal duidelijk zijn dat de narcose van een zieke hond veel risicovoller is dan die van een jonge hond. Bovendien is een operatie aan een ontstoken baarmoeder veel omslachtiger dan die aan een normale baarmoeder. De baarmoeder is vergroot, gevuld met pus, er moeten meer bloedvaten afgebonden worden etc.. Dit heeft tot gevolg dat de operatieduur, en dus ook de narcoseduur, langer zal zijn dan bij een standaard sterilisatie. Het is dus beter om een baarmoederontsteking te voorkomen, namelijk door een hond op jonge leeftijd te steriliseren. Wij raden daarom aan om een teefje te steriliseren 2-3 maanden na de 1e loopsheid.
Bij een sterilisatie worden de eierstokken en de baarmoeder van de teef verwijderd, via een kleine incisie in de buik. Het is nog niet bij iedereen bekend dat er veel voordelen zijn aan het vroeg steriliseren van teven. Daarom bestaat er nog vaak twijfel over het wel/niet steriliseren. Wij raden aan om, als u niet wilt fokken, een teefje 2-3 maanden na de 1e loopsheid te steriliseren. De meeste hondenverzekeringen vergoeden deze operatie (deels), mede omdat zij ook inzien dat dit op de lange termijn gezondheidsvoordelen geeft!

Voordelen uit medisch veterinair oogpunt:
omdat de baarmoeder verwijderd wordt, is er

• geen kans meer op een baarmoederontsteking op latere leeftijd.
• minder kans op tumoren van de tepels. Hoe vaker een hond loops wordt, hoe meer kan op tumoren van de tepels op latere leeftijd. Wanneer een teefje na de 1e loopsheid gesteriliseerd wordt, is de kans op tumoren van de tepels slechts zo’n 3%, wanneer een teefje pas na de 3e of 4e keer loopsheid gesteriliseerd wordt, is de kans opgelopen tot 85-90%.
• minder kans op suikerziekte
  

Voordelen uit praktisch oogpunt:

• de hond wordt niet meer loops,
• geen schijnzwangerschap meer
• de teef kan niet meer ongewenst gedekt worden

”Nadelen”:
Veel eigenaren denken dat de hond ‘sloom' zal worden na sterilisatie. Dit hangt nauw samen met het gewicht van de hond. Omdat na de sterilisatie bepaalde hormonen niet meer in het lichaam circuleren, kan het metabolisme van de hond wat gaan vertragen. De hond kan dan, met dezelfde hoeveelheid voer, toch te zwaar gaan worden. Eenvoudigweg: de hond heeft minder energie nodig en slaat het teveel aan energie op als vet. Ten gevolge van het overgewicht, wordt de hond sloom, heeft minder zin om te bewegen, wat dan weer nog meer overgewicht in de hand werkt. Dit is een zgn. vicieuze cirkel, die men eenvoudigweg kan voorkomen door na een sterilisatie het gewicht van de hond goed in de gaten te houden. Bij toename van het gewicht gaat u minder voer geven (dit heeft de hond immers niet nodig, het wordt alleen maar omgezet in vet).
Heel soms treedt er urine-incontinentie op bij de teef. Om dit zoveel mogelijk te voorkomen opereren onze dierenartsen op een dusdanige manier aan de baarmoederhals dat het risico zo klein mogelijk is. Helaas kunnen wij niet 100% garanderen dat het niet zal optreden, echter, in 10 jaar bijna dagelijks steriliseren hebben wij deze aandoening bij minder dan een handvol patienten geconstateerd.