Geplaatst: 30-03-2013

Dit is Jacko, een  vrolijke  9-jarige golden Retriever reu met een bloedoor, oftewel othaemathoma.

Zo op het eerste zicht zie je niet veel aan Jacko, maar als je aan zijn oor voelt, dan merk je dat het oor verdikt is.  Dit noemen we en bloedoor. Een bloedoor kan optreden wanneer de hond veel met de kop schudt, bijvoorbeeld bij oorontsteking. Door het schudden met de kop flappert de oorschelp mee  en dit kan kleine breukjes  en bloedingen in het kraakbeen van de oorschelp veroorzaken. Een bloedoor kan ook optreden als de hond een onderliggende ziekte heeft waardoor de bloedvatwanden verzwakken. De kleine bloedvaatjes in de oorschelp raken dan poreus en bij het minste trauma komt er een bloeding.

Omdat de oorschelp bestaat uit kraakbeen met aan beide zijden huid, kan het bloed dat uit de vaatjes ontsnapt niet weg. Het zal zich ophopen onderhuids en de oorschelp wordt dik. Soms is slechts een deel van de oorschelp gevuld met bloed, bij Jacko echter was vrijwel de gehele oorschelp verdikt en met bloed gevuld.
Een bloedoor kan op verschillende manieren verholpen worden.

1. Leegtrekken van het bloedoor:
dit is een verouderde methode, die we niet meer toepassen. Door middel van het leegtrekken van het bloedoor met een naald en een spuit, wordt het aanwezige bloed wel verwijderd, maar men verwijdert hiermee niet de bloedstolsels en de fibrineneerslag (bindweefseldraden). Tevens zien we dat na het leegtrekken van een bloedoor, het vaak dezelfde dag alweer volloopt, omdat de druk eraf is gehaald en het bloed weer opnieuw uit de vaatjes gaat stromen. Deze methode raden we dus niet aan.

2. Conservatief:
dit wil zeggen dat we niet opereren, maar het lichaam het bloedoor zelf laten aanpakken. Het bloed dat in de oorschelp zit, zal gaan stollen en het lichaam zal het gaan organiseren. Fibrine (bindweefseldraden) zal neerslaan en de bloedstolsels zullen langzaam gaan geresorbeerd worden. Vaak geven we tijdens dit proces antibiotica. Het conservatief behandelen van een bloedoor houdt vaak in dat  de oorschelp gaat vervormen. Door het geleidelijk organiseren en resorberen van de bloedstolsels “verschrompelt” het oor als het ware een beetje. Het uiteindelijke resultaat noemen we dan een “schrompeloor”. Bij honden met lange haren is een schrompeloor haast niet te zien, echter bij honden met een korte vacht kan een schrompeloor wat minder mooi zijn. Deze methode wordt toegepast als de hond niet meer onder narcose kan (hart-/ nier-/lever- afwijkingen), of als de eigenaar geen chirurgie  wil en geen bezwaar heeft tegen het esthetisch minder mooie aspect.

3. Chirurgisch:
de meest effectieve behandeling van een bloedoor is de chirurgische aanpak. Hiermee wordt het probleem definitief verholpen. Jacko’s eigenaars hadden al eens eerder een hond met een bloedoor, en  kozen in dit geval opnieuw voor chirurgie.  Bij de chirurgische behandeling van een othematoma  wordt de hond verdoofd en allereerst het oor geïnspecteerd. Als er een oorontsteking aanwezig is, dient deze behandeld te worden. Dit was bij Jacko niet het geval. Het oor wordt vervolgens geschoren, nu is pas echt goed de verdikking te zien, en voorbereid voor operatie: het oor wordt gewassen en gedesinfecteerd.
Jacko’s kop wordt bedekt met operatiedoeken en alleen het oor komt er nog bovenuit.
Aan de binnenkant van het oor wordt een S-vormige incisie gemaakt.

Door middel van deze incisie worden alle bloed, bloedstolsels en fibrine verwijderd en de binnenkant van de oorschelp  wordt schoongemaakt en gespoeld met antibiotica. Een secuur werkje want we willen het kraakbeen van de oorschelp niet teveel beschadigen en ook niet nog meer bloeding veroorzaken. Wanneer alle bloedstolsels etc. verwijderd zijn, worden er talrijke kleine hechtingen op de oorschelp geplaatst. Deze lopen door en door, dus van de binnenkant volledig naar de buitenkant van het oor en weer terug: zie foto. Door middel van deze kleine hechtingen  plaatsen we de huid, die aan beide zijden door de bloeding losgedrukt was, weer terug tegen het kraakbeen van de oorschelp. We zorgen dat er geen loze ruimte meer is, de ruimte waar eerst al het bloed zat. Zouden we deze hechtingen niet plaatsen, dan loopt het oor na de operatie direct weer vol met bloed, net zoals wanneer men een bloedoor leegtrekt met spuit en naald.

De talrijke hechtingen zorgen dat kraakbeen en huid weer met elkaar in contact staan en er geen loze ruimte meer is, zodat er bij een eventuele kleine bloeding, zich geen bloed kan ophopen tussen huid en kraakbeen. Het plaatsen van deze hechtingen neemt veel tijd in beslag en moet zeer nauwkeurig gebeuren. In de oorschelp zitten immers veel bloedvaten en deze willen we niet aanprikken met de hechtnaald. Dan zouden we namelijk een nieuwe bloeding veroorzaken en dat is natuurlijk ongewenst! Bovendien willen we door middel van onze hechtingen geen bloedvaten afknellen en de bloedtoevoer naar de oorschelp belemmeren.

Bij Jacko is de operatie  voorspoedig verlopen. Zoals op de foto's te zien is zijn er talrijke hechtingen geplaatst op het oor. Jacko blijft postoperatief nog een nachtje op de kliniek, zodat hij rustig kan bekomen van de narcose en zijn gemak houdt. Jacko is normaal erg fanatiek en het nu zeer belangrijk dat hij zich rustig houdt.

Het herstel zal enkele weken in beslag nemen. Na 3 weken worden de hechtingen geleidelijk aan verwijderd. Jacko krijgt antibiotica en pijnstilling en  doet het goed.

Jacko is inmiddels voor de laatste controle op de kliniek geweest en alles gaat goed!